દફ્તરને ગુસ્સો આવ્યો, એ કોઠીમાં સંતાયું

દફ્તરને ગુસ્સો આવ્યો, એ કોઠીમાં સંતાયું,

વીસ વરસ પહેલાંનું દફ્તર સપનામાં કેમ આવ્યું ?

વીસ વરસ પહેલાંનું દફ્તર – સળેખડું ને સોટી,

રંગ-રંગના વાદળિયાંની ભીતર ભરી લખોટી;

સપનાં ખિલખિલ કરતાં ખેંચે એક-મેકની ચોટી,

ભૂલ થઈ ક્યાં, ક્યારે? આજે પડી ગણતરી ખોટી,

વીસ વરસમાં દફ્તર ક્યાંથી ક્યાં જઈ પટકાયું?

સંતાકૂકડી, ખોખો, લંગડી પાડે છે પોકાર,

શેરી-ગલીઓ-મેદાનો પર કેવો અત્યાચાર ?

પગલાંઓને બદલે શાને રુંધે છે સુનકાર ?

ભાર વિનાનું ભણતર કે ભણતર વિનાનો ભાર ?

ટીવી ને કમ્પ્યૂટર નીચે પગપણું કચડાયું…

દફ્તરને ગુસ્સો આવ્યો, એ કોઠીમાં સંતાયું.

દફ્તરમાં તૂટી ગ્યાં સઘળાં સપનાંઓ ધડુમ…

ટાઇમ-ટેબલ તો રહી ગયું પણ ટાઇમ થયો છે ગુમ;

દફ્તરમાં ઠાંસી છે ચોપડીઓની લૂમેલૂમ,

થોડી જગ્યા માંડ બચી ત્યાં ટ્યુશન પાડે બૂમ.

સ્કૂલ અને ટ્યુશનની વચ્ચે દફ્તર કેમ પિસાયું?

દફ્તરને ગુસ્સો આવ્યો, એ કોઠીમાં સંતાયું

– વિવેક મનહર ટેલર